هیچکس به من نگفت ۲۳

 هیچکس به من نگفت   

که در زمان غیبت نباید از شما دور شوم، جدا شوم و راه را گم کنم. من نمی دانستم که امام ، امام است ؛ چه ظاهر باشد، چه غایب. و تو امام منی و خدا وعده داده هرکس در قیامت با امامش محشور می شود.

من نمی دانستم که عرض ارادت و بندگیم با دعا برای صحت و سلامتی شما ، کامل می شود. حال دعای " اللهم کن لولیک ... " را در تمام لحظات عمرم ، از یاد نمی برم که این دعا ، نه ضامن سلامتی شماست که خداوند ضمانت داده است که بمانی تا جهان را پر از عدل و داد کنی ؛ اما این ضمانت الهی چیزی از وظیفه عشاق نسبت به معشوق، کم نمی کند که خود شما در سفارشی به آیت بصیرت ، آیت خدا بهاءالدینی فرمودید که در قنوت نمازهایش، اللهم کن لولیک را زمزمه کند. چرا من از همان اول تکلیف نفهمیدم که نمازم را با یاد و دعا برای شما ، زینت بخشم و معطر سازم.

کسی به من نگفت که تمامی امامان ، برای شما دست به دعا بلند کرده اند و از خدا سلامتی و فرج شما را عاجزانه خواسته اند.

خدایا نمی دانم ؛ شاید کمی دیر شده باشد. با این حال، توفیق نصیب کن زین پس، دستانم برای آنکسی که دوستم دارد و دوستش دارم، به سمت آسمان افراشته شود و دعای سلامتی اش را نه در قنوت که در تمام لحظاتم زمزمه گر باشم.