هیچکس به من نگفت ۶

هیچکس به من نگفت 

که غیبت شما ، به معنای نبودن نیست ، بلکه به معنای ندیدن هم نیست ، چرا که تو روی فرش مجالس ما ، قدم می گذاری . در بین مایی ، ما را می بینی و می شناسی. ما هم تو را می بینیم ولی نمی شناسیم. مگر نه این که شما را تشبیه کرده اند به یوسفعلیه السلام که برادران را دید و شناخت ، او را با این که دیدند نشناختند.

مگر نه این است که در دعای ندبه می خوانیم ، ای غایبی که غایب از ما نیستی ؛ فدایت شوم، ای دور از مایی که از ما دور نیستی.

مگر نه این است که وقتی می آیی ، خلایق انگشت به دهن می مانند که ما این آقا را نه یکبار ، بلکه بارها دیده ایم. پس تو اینجایی در بین ما ، ولی غایبی ، یعنی ناشناخته ای ، نشناختن هم گناه ماست، مشکل تو نیست ، تو برای من غایبی که نمی شناسمت.

ای کاش در نوجوانی به من گفته بودند که با شناخت تو ، غیبت حداقل برای خودم ، تمام شدنی است.

ای کاش بودنت را هر لحظه با تمام وجودم حس می کردم.

بارها روی تو دیــدم ولی نشناختـم     لاله از باغ رخت چیدم ولی نشناختم

کعبه را کردم بهـانه تا بگردم دور تو     آمــدم دور تو گــــردم ولی نشناختــم

 

هیچکس به من نگفت ۵

 هیچکس به من نگفت 

که رابطه شما با ماه ، رابطه پدر و فرزندی است. شما چون پدری مهربان و دلسوز در فکر آسایش و راحتی ما و پناهگاه همه مردم در لحظات خطر هستید. اگر محبت پدرانه شما نبود هیچکس به عنوان پناه به سراغ شما نمی آمد. اما از این صمیمیت برای ما در آن دورانی که دنبال پناه بودیم ، چیزی نگفتند.

اکنون دریافته ام که تا حال ، فرزند خوبی برای این پدر بزرگوار نبوده ام و اینک دنبال راه چاره و جبران گذشته ام.

چقدر دیر فهمیدم که پدر معنویم از دست گناهان فرزندش ، غمناک می شده و برای او استغفار می کرده. ای کاش می توانستم غمی از غمهایش بکاهم و لبخند رضایت را بر لبان مبارکش بنشانم. ای کاش می دانستم که از همان لحظه به تکلیف رسیدنم ، منتظر من هستی تا با تو آشنا شوم و با شما آشتی کنم تا دستم را بگیری و به آسمان ها ببری تا مرا به خدا براسانی و از شیطان نجاتم دهی و از این آشنایی ، به سعادت خود نزدیکتر شوم.

هیچکس به من نگفت ۴

هیچکس به من نگفت

که رمز دیدار شما ، پاکی و دوری از گناه است.

به ما نگفتند که در دیدار علی بن مهزیار اهوازی که بیست سال به انتظار ایستاد تا شما را ملاقات کند به او فرمودی که علت دوری از شما ، چند گناهی بود که انجام مب دادی.

و فرمودی که علت در پشت پرده بودن ما ، اعمال بد شما شیعیان است و اگر شما پیمان پاکی که با امامان خود بسته بودید را فراموش نمی کردید ، پرده ها کنار می رفت.

کاش به ما گفته بودند که چشم پاک ، سزاوار سیمای پاک است نه چشمی که به هرکس و ناکس نگاه انداخته و زلف پریشان دیگران را خیره شده ، کجا این چشم می تواند خال مشکین صورت شما را مشاهده کند ؟!!!

مگر اینکه با باران اشک ، آن آلودگی ها را شستشو دهد و به کنترل در آورد چشمی را ، که وظیفه اش کرنش است در هنگام روبرو شدن با نامحرم.

به ما نگفتند که سید بن طاووس و شیخ مفید و سید مهدی بحرالعلوم – که به دیدارت نائل شده اند – اهل گناه نبودند، یعنی ما هم باید اینچنین باشیم.

کاش می دانستم که هر گناه ، فاصله را دورتر می کند و هر ترک گناهی ، قدمی است برای رسیدن به رضایت شما.

کاش می دانستم که باید مایه زینت شما باشم نه باعث شرمساری.

گفتم شبی به مهدی اذن نگاه خواهم   گفتا که من هم از تو ترک گناه خواهم