هیچکس به من نگفت ۱۸

 

 هیچکس به من نگفت 

که از کینه و حسد در دوران ظهورت خبری نیست، کینه می میرد و حسد تبعید می شود به نا کجا آباد وجود. همه با هم متحد و صمیمی خواهیم بود، اصلا بهانه ای برای کینه توزی نیست. آن عدل و عدالتی که شما حاکم کرده ای و همه را به حقشان رسانده ای دیگر جایی برای کینه نمی گذارد. عقل ها رشد می کند. میدان ، میدان رقابت در علم و معنویت می شود نه در شهوت و شکم بارگی و بی خدایی.

حتی شنیده ام حیوانات هم با هم به مسالمت زندگی می کنند. آنقدر مهر و الفت در فضا پخش می شود که میش و گرگ در کنار هم تعریف می کنند و می خندند که ما چه نادان بودیم که بر سر هم می پریدیم. بیماری ها ریشه کن می شود و شفا در هر خانه ای را می زند تا آن خانه را از غم و اندوه بیماری نجات دهد.

تازه وقتی شفا وارد می شود با کمال تعجب می بیند که عدالت قبل از اووارد شده است کهنه در جهانکه در تک تک خانه ها ، عدالت مهمان نه ، بلکه عضو همیشگی آن خانه شده است. 

دنیای با حضور تو دنیای دیگری است     روز طـــلوع سبز تو فردای دیگری است

بوی بهشــت می وزد از کوچه باغ ها     خاک زمین بهاری گل های دیگری ست

هیچکس به من نگفت ۱۷

 هیچکس به من نگفت 

که شما بعد از نماز ، عاشقانه می نشینی و تسبیحات مادرت زهرای اطهر علیها السلام را زمزمه می کنی و ایشان را به عنوان الگوی خویش ، با افتخار انتخاب نموده ای.

من هم می گفتم اما نه مثل شما ، من بی حضور قلب و با سرعت نور ، بدون این که بفهمم الله اکبر چه معنایی یا الحمدلله چه اثراتی و سبحان الله چه برکاتی دارند ، می گفتم تا گفته باشم. حالا از شنیدن صدایم هنگام گفتن سبحان الله ، چقدر شرمسار و خجلم.

به ما نگفتند که شما بدون اینکه بعد از نماز حرکتی کنید بسیار آرام و شمرده 34 بار الله اکبر می گویید که در و دیوار ، هم صدا می شوند با شما در این ذکر شریف و 33 بار الحمدلله که تمام نعمت ها که شما واسطه شان هستی از آن خداست و حمدش هم باید از آن او باشد و 33 بار سبحان الله که منزه و بی عیب بودن خدا را هیچکس مثل شما باور ندارد.

ای کاش در نوجوانی می فهمیدم که چگونه ذکر می گویی و چه ذکری می گویی.

هیچکس به من نگفت ۱۶

 

 هیچکس به من نگفت 

که شما شما چقدر به نماز عشق می ورزی و همیشه نماز زیبایت را که عطر حضورش در جهان بی نظیر است، اول وقت می خوانی.

اگر می دانستم؛ از همان نوجوانی ، موقعی نماز می خواندم که شما مشغول نمازی ؛ یعنی اول وقت و مطمئن می شدم که نمازم به آسمان سفر کرده ، چرا که دقایقی که میزبان نمازت بودند خوانده شده است و ملائکه به احترام نماز شما در آن لحظه ، بقیه نمازها را که مهمان آسمان شده اند می پذیرند.

شنیده ام که در فرانسه ، جوان ایرانی را به خاطر قولی که به شما داد تا نمازش را در اول وقت بخواند کمک کردی و او را به امتحانش رساندی و او دیگر نمازش را حتی دقیقه ای به تأخیر نینداخت ؛ حتی در بیابان از اتوبوس قدم روی خاک گذاشت و پیشانی بر مهر تا قولش عملی شود و مطیع مولایش باشد.

حالا دیگر می دانم که نماز اول وقتم ، لبهای شما را به لبخند ، زیباتر می سازد و دمار از روزگار شیطان در می آورد. ای کاش ، وقتی پدرم مرا برای نماز صبح صدا می زد زود رختخواب گرم و نرم را ترک می کردم تا با یاد شما ، به رکوع و سجده روم و در آن لحظات بهشتی قبل از طلوع آفتاب دعا گوی شما باشم.